Kom loer bietjie in.
Hoe maak ek my kind groot tot eer van die Here?
Ek is met my hele hart verbind aan die verbond wat God met ons as ouers en met ons kinders het. Ek glo met my hele hart dat ons as ouers eerstens geroep is om in die lewe van ons kinders deel te word van dit waarmee God besig is – die missio dei, God se sending.
Ek onthou hoe die “god -is-dood-teologie” in my studiejare ons met baie vrae gelaat het. Die term het sy waarskynlik sy ontstaan gehad by die Franse teoloog Gabriel Antoine Vahanian. Hy was ‘n gereformeerde Calvinis en besondere kenner van Karl Barth en het ook een van Barth se werke vertaal.
In sy eerste boek The Death of God, wat in 1961 verskyn het, het hy die punt gemaak dat die moderne sekulêre kultuur in die Westerse beskawing sy rug reeds op God gedraai het. Vir Vahanian het die dood van God aangebreek toe God net nog een van die kultuurgoed van ‘n gemeenskap geword het.
In sy boek Wait Without Idols wat in 1964 verskyn het, skryf hy soos volg: Lees voort “POST-CHRISTENDOM – GOD IS DOOD!”
Ek lees Eugene Peterson se boek The Pastor: A Memoir. Eugene Peterson skryf:
“The messianic virus, which can so easily decimate the pastoral vocation once it finds a host (me!), is hard to get rid of.”
Hierdie “messias virus” het my sommer regop laat sit. Eugene Peterson sê die gevolg van die virus was dat hy op ‘n ander manier na sy gemeente gekyk het.
“… I realized in myself a latent messianic complex, which given free reign, would have obscured the very nature of congregation by redefining it as a gathering of men and women whom I was in charge of helping with their problems.
Volgens hom het hierdie “messias kompleks” tot gevolg gehad dat sy fokus geskuif het. Lees voort “HET DIE KERK ‘N “MESSIAS VIRUS”?”
Die sprokie “The Beauty and the Beast” gaan oor ‘n verhouding tussen twee ongelyke verhoudingsvennote. Die skone prinses en die afskuwelike dierasie. Ek lees hierdie week Jesaja 62:1-5 met die oog op Sondag se preek en ek sien raakpunte met die sprokie. Terwyl ek so voorberei dink ek ook aan die gesprekke hier rondom my eie koffietafel en op nog ander plekke in die kuberruim. Ek lees en dit lyk soms vir my of mense moed opgegee het met die kerk.
Jesaja 62 het hierdie besonderse metafoor van ‘n huwelik. ‘n Huwelik tussen twee ongelyke verhoudingsvennote, God en Israel. Israel wat nou bekend staan as “verstote vrou” en die land as “die een wat verlate lê”. (Jesaja 62:4) Die “Beast” in die sprokie as jy wil.
Die rolle is dus net omgekeerd. Lees voort “DIE KERK – THE BEAUTY AND THE BEAST”
My broer in die VSA doen my die groot guns om vir my Eugene Peterson se boek “The Pastor. A Memoir.” te stuur. Ek geniet die boek. In die begin was hy twee dae ‘n week professor by ‘n Universiteit en vier dae ‘n week “pastor” in ‘n gemeente. Hy skryf so oor die begin van sy bediening:
… I was getting a firsthand feel for what it meant to be a pastor on the ground.
Virginia, for instance. She was a shy worshipper easily overlooked. She showed up in my study one day visibly terrified. Shaking she told me that her husband, Nick, was being threatened by the shylocks – if he didn’t come up up with five thousand dollars before the week was out, they would shatter his knees. Lees voort “PASTOR TO PEOPLE IN THE LIONS DEN”
Ding sukkel met my. Hy wil nou opsluit hê ek moet sê hoe ek die kerk van die toekoms sien.
Eers verskoning vir may afwesigheid. Twee moeilike begrafnisse en ek het die naweek gepreek tot dit by my ore uitloop.
Wel ek sal heel eerste moet sê dat ons maar net kan spekuleer oor hoe die kerk van die toekoms gaan lyk. Waaroor ons egter nie kan spekuleer is dat die kerk as die liggaam van Christus en die voertuig van God se genade na hierdie wêreld gaan bly voortbestaan. Lees voort “DIE KERK VAN DIE TOEKOMS”
Ek lees weer vanoggend Jesaja 43:1-7.
Konteks is die lens waardeur mense en tekste verstaan word. As jy die Bybel lees, moet jy die konteks van die teks ook in gedagte hou. Veral dit wat in die tekste voor die teks gesê word.
Die volk het gekla dat God hulle in die steek gelaat het. In 42:19 noem God hulle blind en doof. Hulle kyk maar hulle sien nie. Hulle hoor maar hulle luister nie. (42:20) Hulle is gevangenisse en daar is niemand wat probeer om hulle vry te maak nie. (42:22) Hulle het ‘n volk geword wat nie aandag gee aan hierdie dinge en wat dalk in die toekoms kan gebeur nie. (42:23)
Met ander woorde. In hierdie twee hoofstukke het ons ‘n egsprek tussen God en die volk Israel. In die vorige hoofstuk (42) wys God Israel se foute en mislukkings uit. Israel het misluk in dit wat God bedoel het dat hulle moet wees.
Nou sê God vir hulle dat Hy die Een is wat hulle geskep het en dat hulle nie bang hoef te wees vir die toekoms nie. (43:1) Lees voort “JESAJA 43:1-7 (2)”
Ek het gister geskryf oor ‘n moontlike antwoord vir kerkwees in die post-moderne en post-Christendom era. Op die ou end is die beginsel dat God se koninkryk op aarde kom net soos in die hemel wanneer God se kinders tot sy beskikking is. Missionêre gemeentes is die “buzz”-woord hiervoor. Enige iemand wat in ons gemeente is sal weet dat ek hierdie beginsel oor en oor aan hulle verkondig en ook dat ons kleingroepe deur die kleingroepmateriaal aangemoedig word om missionêer in die gemeenskap betrokke te raak. Maar, hierdie betrokkenheid moet uit mense se harte kom. Die Heilige Gees moet deur die prediking en deur die Woord mense se harte verander om nie net missionêr te begin dink nie, maar ook missionêr te lewe.
Die vraag is: Gebeur dit?
In Oktober verlede jaar kom een van ons kleingroepleiers na my toe en vra of ek en Anru (My jong kollega) nie hulle kleingroep se volgende byeenkoms wil bywoon nie. Hy deel met ons ‘n paar gedagtes en ons is dadelik opgewonde. Toe ons by die kleingroep kom is dit nie baie mense nie, maar die Here het oor die laaste twee jaar met die kleingroep ‘n besondere pad gestap. Soveel so dat hulle die missionêre gedagte nie net verstaan het nie, maar dat die Heilige Gees in hulle harte ‘n behoefte wakker gemaak het om in die gemeenskap ‘n verskil te maak.
Hulle probleem is egter tyd. Lees voort “POST-CHRISTENDOM – ‘N ANTWOORD (2)”
Ek het nou reeds vier keer my gedagtes oor Post-Christendom neergepen. Hier en hier en hier en hier. Ek dink steeds dat ons eerder vroeër as later sal moet besef dat ons nie die post-moderne mens in ‘n post-Christendom konteks met modernistiese bedieningstyle gaan bereik nie. Ons gaan dalk daarin slaag om tot ‘n mate ons eie te behou maar, statistiese navorsing oor hierdie saak is duidelik daaroor dat in elke generasie ‘n kleiner persentasie kerk toe gaan. Gaan lees gerus HIER.
Die vraag is: Is daar ‘n alternatief?
Ek twyfel nie daaroor nie. Daar is hoop. Een gemeente wat my hoop gee is St Thomas Gemeente in Sheffield. St Thomas kerk het twee kampusse. Die een (Crookes kampus) is die vinnigste groeiende kerk in Europa en die ander (Philadelphia) is die grootste kerk in Europa. Mike Breen is die man wat op ‘n wonderlike manier deur die Here hiervoor gebruik is.
Die werkswyse is missionêre geloofsgemeenskappe of Missional Communities. Op hulle webblad word hierdie groepe so beskryf:
A Missional Community or missional communities (also called Clusters, Go Communities, Mid-Sized Communities, Mission Shaped Communities, MSCs) are generally groups of 20 or more people who are united, through Christian community, around a common service and witness to a particular neighborhood or network of relationships. These differ in size and scope from typical Small Groups that are often made up of approximately a dozen people with a focus on internal fellowship and Bible Study. Missional Communities do place a strong value on life together, the group has the expressed intention of seeing those they impact choose to start following Jesus, through this more flexible and locally incarnated expression of the church. The result will often be that the group will grow and ultimately multiply into further Missional Communities. Lees voort “POST-CHRISTENDOM – ‘N ANTWOORD”
Die bedoeling was nie aanvanklik om so baie oor “Post-Christendom” te skryf nie, maar hier gaan ons nog steeds. Net so paar aanhalings om bietjie lig te werp op wat ek met die opskrif bedoel.
Met betrekking tot die VSA:
“Amid the crumbling foundations of organized religion, the spiritual supermarket is on the rise … Numerous surveys show that Americans are as religious as ever – perhaps even more than ever.” (D. Climmo and D. Lattin, “Choosing My Religion”, American Demographics,April 1999.)
Met betrekking tot Kanada: Lees voort “POST-CHRISTENDOM – GEESTELIK MAAR NIE GODSDIENSTIG NIE”
Attie se koffietafel. 