EK GLO IN DIE OPSTANDING VAN DIE VLEES

Ding het op sy Stoep gevra wat mense glo as hulle bely dat hulle glo in die opstanding van die vlees. Ek dink ‘n paar dominees moet daar gaan lees. Ons het nie ons mense mooi geleer wat om te glo oor die opstanding van die vlees nie.  Mense weet nie wat om te glo nie. Meeste Christene weet net hulle mag nie glo wat die Nuwe Hervormers glo nie – wat ‘n goeie dinge is – maar hulle is ook nie heeltemal seker wat die Nuwe Hervormers hieroor glo nie. Net solank hulle nie dieselfde glo nie.

As ek nie op Ding se stoep mag speel nie, dan speel ek maar hier rondom my Koffietafel.

Ek is ‘n dominee, maar ek dink nie ek is die wêreld se skerpste teoloog nie.

OOR VERGIFNIS EN SPLINTERS EN BALKE EN HONDE EN VARKE

In my stiltetyd werk ek deur die Saligsprekinge in Matteus 5-7. Daar is dae wat ek nie daarby uitkom nie, maar ek gooi nooit tou op nie. Op hierdie stadium is dit meestal een dag ‘n week wanneer ek nie daar uit kom nie. Vanoggend is een van daardie oggende omdat ek net tussen drie uur en half- ses geslaap het. Maar in my gedagtes bly ek besig met die gedeeltes wat ek in my stiltetyd lees.

Die gedeelte wat ek gister gelees het was Matteus 7:1-6. Dit is die gedeelte oor oordeel en spinters in ander se oë en balke in jou eie oë. Maar nou onthou ek ook dat ek ‘n rukkie terug oor Matteus 6:5-14 gelees het – die gedeelte waar ons die Ons Vader gebed lees.

In Matteus 6:14 lees ek daardie woorde wat my bietjie bang maak. Daardie woorde wat sê dat as ek ander hule oortredings ( teenoor my) vergewe sal die Vader ook my oortredings (teenoor Hom) vergewe.

Laat ek eers iets sê oor vergifnis. Smedes besryf die verksilende stadiums van vergifnis so:

VERGIFNIS EN VERSKILLE

Vergifnis bly tog altyd ‘n probleem vir die meeste mense. (Ek is in die versoeking om te sê alle mense…) Die oorgrote meerderheid van ons worstel op een of ander stadium in ons lewe met die probleem om iemand anders te vergewe. Die voorbeelde wat ‘n mens sou kon noem is legio. Daar is diegene wat iemand in hulle eie familie moet vergewe vir een of ander iets. Daar is ander wat iemand wat saam met hulle werk moet vergewe vir iets wat gebeur het. Daar is ander wat vriende en/of familie en/of kennisse en/of medegelowiges moet vergewe.

Twee dinge pla my oor boodskappe oor vergifnis. Die een is dat ons mense leer hoe om te vergewe, maar ons leer mense nie hoe om so van mekaar te verskil dat vergifnis al hoe minder van ‘n probleem raak. Met ander woorde, as ons kan leer om op ‘n waardige wyse van mekaar te verskil, sal ons dalk minder nodig hê om vergewe te word en vergifnis te vra.

Die tweede probleem wat ek het is

THE FATAL FAILURES OF RELIGION

George Maru het nog altyd op ‘n besondere manier aan die gesprekke op my “blog” deelgeneem.George het verlede week hierdie kommentaar gelewer op Lidmaat se kommentaar op een van my inskrywings:

Betreffende jou opmerking oor die Bergpredikasie, spesifiek hierdie opmerking: “Die ouens op George se blad wys egter ook niks van iets soortgelyks nie, maar hulle verwag van ander om dit te doen.” Ek verskil nie noodwendig van jou dat dit so is nie. Ek dink wel dat ons (hetsy gelowig of nie) ‘n verantwoordelikheid het om dit uit te leef wat ons verkondig en/of glo.

VOLGELINGE NIE BEKEEERLINGE NIE

Wanneer ‘n mens op die punt kom dat jy daarvan oortuig is dat jy alles weet, dan weet jy waarskynlik te min. Ek lees graag en leer by verskillende mense, sonder om een van hulle slaafs na te volg.

Ek lees op hierdie stadium McClaren se boek Finding Our Way Again. The Return of Ancient Practices.” Ek haal ‘n paar paragrawe aan van sy hoofstuk:

“I was talking to a Jewish friend of mine a couple of years ago about the person in question. “What do you think of Jesus?”

GEWOND VANUIT EIE GELDERE

Ek sou geen ander werk wou doen as dit wat ek nou doen nie. Ek geniet my werk en daar is ontelbaar baie uitdagings en heerlike bevrediging in wat ek doen. Maar die lewe binne die kerk en veral in die binnekring van die kerk is nie altyd maanskyn en rose nie.

Christene is al te dikwels daarop ingestel om die wapens op te neem teenoor mekaar, in plaas daarvan dat hulle behulpsaam sal wees met die uitdra van die evangelie na die al die mense in die wêreld. Menige Christen is al deur “vuur” vanuit eie geledere tot so ‘n mate gewond dat hulle geen ander keuse gehad het as om te onttrek nie.

‘N ROLMODEL

Iemand vra my onlangs: “Sê nou jy het alles geweet wat jy nou weet, wat sou jy anders gedoen het toe jy jou werk as dominee begin het?”  Ek skuld die persoon nog ‘n antwoord.

Die een ding wat ek anders sou gedoen het, is ek sou baie erns daarmee gemaak het om vir my ‘n geskikte en ‘n waardige rolmodel te kry. Iemand met wie ek openlik kon gesels oor onsekerhede en besluite en oor dinge wat rondom my gebeur en in my eie lewe gebeur. Maar, in besonder sou ek graag wou hê dit moet iemand wees wie se voorbeeld ek sou kon navolg – iemand wat my sou aanspoor tot groter en intenser gehoorsaamheid aan God en na ‘n lewe waar ek tot eer van die Here sou lewe deur net te doen wat Hy verlang.

BEFORE AND AFTER

Die foto van New York se “skyline” voor en na 11 September 2001 sal altyd vir my ‘n skokkende foto bly. Dit is waarskynlik die gebeurtenisse wat die gang van die geskiedenis in ons tyd dramaties verander het.

Die skade wat daardie gebeure aan godsdienste gedoen het, is onberekenbaar omdat die optrede van die godsdiens-fanatici gebruik word as ‘n rede waarom mens nie in God behoort te glo nie.

Ek wil egter die foto gebruik om ‘n ander “before and after” punt te beklemtoon.

WETENSKAP EN GELOOF

Net die opskrif van hierdie inskrywing is al genoeg om ‘n hele paar mense se hare te laat regop staan en selfs ‘n paar verwoed na hulle sleutelborde te laat gryp, aangesien die twee onderwerpe al te dikwels as onversoenbaar verstaan en selfs bely word. Sommige is daarvan oortuig dat mens nie gelyktydig aan die waarheid van die wetenskaplike navorsing kan vashou en terselfdertyd bely: “Ek  glo in God die Vader, die Skepper van die hemel en die aarde…” nie.

Daar is verskillende redenasies hieroor en Tim Keller het onlangs ‘n boek geskryf: The Reason for God: Belief in an Age of Skepticism. Ek dink die titel spreek vanself. Op Scot McKnight se blog Jesus Creed is daar tans ‘n bespreking oor hierdie boek. Die bespreking word gely deur RJS, ‘n Chemie professor aan ‘n bekende Universiteit in die VSA, en dus self ‘n wetenskaplike  – sy kan nie haar naam en haar Universiteit bekend maak nie, aangesien sy die risiko sal loop om haar werk te verloor.

RJS begin haar inskrywing met hierdie opmerking: “We all know, or have heard repeated over and over … Science has Disproved Christianity… the elite and intelligent know it … it is only a matter of time before average Americans come to their senses and realize it.”

RJS gaan dan voort om drie opmerkings hieroor te maak na aanleiding van hoofstuk 6 in Tim Keller se boek.

KERK TOE GAAN – OF NIE

Ek het gisteraand met die tieners gepraat oor eredienste. Nou help dit nie mens praat met tieners oor eredienste as hulle nog nie ‘n besluit geneem het oor kerk toe gaan nie. Ons ervaring is dat ‘n groot groep van die tieners wat aan die einde van die jaar belydenis van geloof aflê, wegraak en dan soms eers terugkom kerk toe wanneer hulle kinders laerskool toe gaan.

Ek het toe vir die tieners tien redes gegee wat mense gebruik om te verduidelik waarom hulle nie kerk toe gaan nie. Die tien redes was:

1. Ek is as kind gedwing om kerk toe gaan.

2. Mense in die kerk is skynheilig – hulle dink hulle is beter as ander.

3. Daar is soveel verskillende kerke, ek kan nie besluit na watter een toe om te gaan nie.

4. Ek het gegaan, maar ek het gou verveeld geraak en toe besluit om nie weer te gaan nie.

5. Ek gaan met spesiale geleenthede kerk toe.

6. Nie baie van my vriende gaan, so ek gaan ook nie kerk toe nie.

7. Ek sal gaan wanneer ek bietjie ouer is.

8. Ek het net nie tyd nie, my program is te vol.

9. Die kerk is of te warm of te koud.

10. Die kerk is net agter geld aan.

Ek het hulle bietjie hieroor laat gesels, en toe die volgende vergelyking gebruik wat hulle aan die giggel gesit het: