ek kom vir jou bid

My skoonpa is baie siek. Terminaal. Toe daar nog net vermoedens was dat dit kanker kan wees, nadat hy met kanker gediagnoseer is, en vandat hy bedlêend is het ons vir hom gebid. Ons het gevra dat die vermoedens verkeerd mag wees, ons het ggevra dat die Here vir hom die wysheid sal gee om die regte besluit te neem oor of hy behandeling gaan neem of nie. Ons bid nog steeds. Ons bid dat die Here vir skoonma die genade, die krag en die geduld sal gee om hom te versorg. Ons bid ook dat die Here veral vir die drie kinders die vermoë sal gee om hulle afskeid te neem terwyl hy nog lewe.

Ons vra dus vir die Here baie dinge. Wilhelm Jordaan het vandag weer in Beeld sy stuiwer in die armbeurs gegooi oor gebed en of ‘n mens dan sekere dinge vir die Here kan vra en watter rol gebed in die Christen se lewe speel.

In die artikel sê hy baie mooi dinge. Byvoorbeeld:

Thomas se buffet.

Ek en Renate was vir die eerste keer in ‘ n baie lang tyd alleen op ‘n Saterdagoggend. Toe ons vanoggend besef Rene speel netbal in Sasolburg en Elane is by ‘n vriendin gryp ons die geleentheid aan om ontbyt te gaan eet.

Nadat ek ‘n bietjie afrondingswerk aan moreaand se preek gedoen het, is ons oppad Botaniese tuine toe om ontbyt daar te eet. Ons is verstom toe ons daar kom en al die karre sien. In die Restaurant was daar een of ander Christelike vrouebyeenkoms aan die gang waar hulle op ‘n stadium ‘n prys gee vir die vrou wat die mees “flashy” skoene aanhet. Hulle moedig mekaar ook aan om op die uitkyk te wees vir mense wat nog nie die seen beleef wat hulle beleef nie en hulle na die volgende geleentheidnte nooi.

Thomas, ons vriendelike kelner, oortuig ons om die buffet te probeer. Net R85.00. Ons neem Thomas op sy woord en gaan kyk nie eers voordat ons instem nie. Nadat ek en vroutjie ons dagboeke gekoordineer het, durf ons die buffet aan en staan verstom oor die gebrek aan verskeidenheid. Klein gesnyde omelet, pap, sous, sampioene, varkworsies en spek is die somtotaal van die buffet. Al die kos is egter lekker voorberei.

Thomas kom vra wat ons wil drink en ons besluit om mangosap te probeer. Met die eerste slukkie besef ons die sap het ‘n byt in. Ons vertel vir Thomas daarvan en hy is meer as gewillig om vir ons eerder van die lemoensap te bring.

Na ‘n laaste koppie koffie betaal ons ons rekening. Ons los vir Thomas ‘n groot fooitjie want ek voel nog skuldig oor Maandag toe ‘n man wat saam met my en ‘n ander groep mans my skaam gemaak het. Toe Thomas hom vra wat hy gaan eet, toe antwoord hy: “Dieselfde as daai baas.” Ek kon my ore nie glo nie.

Ek weet nie of Thomas dit onthou nie. Ek weet ook nie of hy dit gehoor het nie. Ek het.

Die oggend saam vroutjie was lekker. Ons dagboeke het nou waar nodig dieselfde inskrywings en ek voel ‘n klien bietjie beter na Maandag se gebeure. Ek voel egter nie soveel beter dat ek weer R85.00 vir Thomas se buffet sal betaal nie.

“Gebed werk nie.”

Dieselfde opskrif was Dinsdag 1 Maart op die voorblad van die Beeld. Die eerste paragraaf lui: “Gebed in die vorm van versoeke rig aan God werk nie, meen ds. Albert Cruywagen van die NG gemeente Riebeeckpark in Kempton Park.”

Ds. Albert verwys dan na drie gesinne wat gebid het dat God hul kinders moet bewaar en elkeen van dié gesinne het twee kinders in padongelukke verloor. Op grond daarvan maak hy dan die opmerking dat dit nie is hoe gebed werk nie. Hy sê dat dit ook nie sal help om te bid vir reën nie, omdat God nie in die weerstelsels ingryp nie.

Ek weet nie of ’n mens so oor die saak kan redeneer nie. Ek ken mense wat in motorongelukke dood is ten spyte van die feit dat hulle veiligheidsgordels gedra het. Sou dit dan beteken dat ons moet ophou om veiligheidsgordels te gebruik?