help! my stiltetyd

Ek kry onlangs ‘n noodkreet: Help my asseblief! Ek het n behoefte aan n sinvolle stiltetyd, maar ek weet nie mooi hoe nie. My stiltetyd was vir baie jare sinvol, maar ewe skielik…

Ek dog toe ek gee ‘n paar wenke.

Die eerste wenk wat ek wil gee as dat stiltetyd nie as een van die reëls/wette  van die Christelike lewe gesien moet word nie. Ons moenie stiltetyd hou omdat ons dink dit is die regte ding om te doen nie. Stiltetyd behoort die manier te wees waarop ek uitdrukking gee aan ’n diep en intense verlange om by God te wees. Tyd alleen met God is ’n voorreg en nie ’n plig nie, selfs nie ’n verantwoordelikheid nie. ’n Paar riglyne.

die kerk is nie besig om te sterf nie

Ek lees gister in Rapport hoe n sekere SGC (Ek wonder hoekom skryf hy onder n skuilnaam) van Oudtshoorn oor die kerk skryf. .Hy maak hoofsaaklik twee opmerkings.

Die eerste is dat die kerk sal moet leer om kritiek te verdra. Hy is natuurlik reg, ons as kerk (gelowiges) sal moet aanvaar dat alles wat ons glo om die waarheid te wees, onder die vergrootlglas van die rasionele gaan beland en dat andersdenkendes nie langer gaan stilbly wanneer hulle nie met ons saamstem nie. Alles word reeds bevraagteken. Die enigste probleem is dat mense soos SGC enige reaksie van die kerk (gelowiges) op ander se kritiek sien as n onvermoë om kritiek te hanteer.