ouer-tiener verhoudings is belangrik

Ek tel veral by tieners die gevoel op dat hulle dink dat hulle verhoudings met hulle ouers nie so belangrik is nie. Daar is natuurlik ouers wat ook so voel. Tieners wens hulle is al uit die huis uit en ouers kan nie wag dat die tieners uit die huis uit moet kom sodat dinge rustig en meer ontspanne kan raak nie.  Intussen is tieners se verhouding met hulle ouers baie belangrik, veral omdat dit die plek is waar hulle sosiale vaardighede aanleer.

Die gesin is die beste en die veiligste plek waar sosiale vaardighede aangeleer word. Veilig omdat daar tog ‘n band is wat sterker is as enige ander band en waarheen ‘n mens altyd terugkom al was die skermutseling hoe erg. Lees voort “ouer-tiener verhoudings is belangrik”

twyfelaars wat glo

Dit gebeur dat kerklike taal (Wat ek ook dikwels gebruik.)kan soms verwar gelowiges  eerder verwas as opbou. Uitdrukkings soos: ‘n lewe van oorwinning; Christus leef in my; wie in My glo sal nooit weer dors kry nie; wees bly ek herhaal wees bly; laat in alles julle behoeftes deur gebed en smeking bekend word by God.

Die probleem met sulke uitdrukkings is dat die meeste mense (Dalk moet ek eerder sê baie)wat dit hoor, nie hierdie dinge in hulle eie lewens beleef nie. Lees voort “twyfelaars wat glo”

godsdiens as ‘n kruk

Ek hoor dikwels die opmerking dat godsdiens net ‘n kruk is. Daarmee word bedoel dat mense wat swaar kry godsdiens gebruik om hulle swaarkry en ellende en gebrokenheid meer verdraagsaam te maak in die hoop dat dit in die hiernamaals wel sin sal maak en dat daar ‘n beter lewe op hulle wag. Karl Marx het godsdiens die opium van die volk genoem omdat dit mense verblind het en verhoed het dat hulle in opstand kom teen hulle omstandighede.

Wikipedia skryf hieroor soos volg:

The struggle against religion is, therefore, indirectly the struggle against that world whose spiritual aroma is religion. Lees voort “godsdiens as ‘n kruk”

spanning tussen ouers en tieners

Spanning tussen ouers en tieners is amper ‘n gegewe, maar, dit beteken nie dat die spanning iets is wat maar sy loop moet neem en as iets beskou moet word waaraan niemand niks kan doen nie. Wanneer ons toelaat dat dit gebeur word die verhoudings tussen ouers en tieners dikwels baie skade berokken, en soms onherstelbare skade.

Indien ‘n mens die oorsake van die spanning en konflik in gedagte hou, dan besef  ‘n mens die dinge is dalk hanteerbaar.

Na my mening is sommige van die oorsake die volgende: Lees voort “spanning tussen ouers en tieners”

help daar is ‘n tiener in my huis

Daar is ongeveer 400 tieners in ons tienerbediening. Dit laat ons met ongeveer 300 gesinne met tieners in die huise en omtrent net so veel wat tieners binne die volgende paar jaar nog steeds of vir die eerste keer in die huis gaan hê. Die kinder- en tienerjare is van die belangrikste vormingsjare in ‘n mens se lewe. As gevolg van die feit dat die tienerjare ‘n tyd is wat die tiener in ‘n nuwe lewensfase ingaan, ontstaan daar dikwels konflik in gesinne tussen die tiener en die res van die gesin. Soos die een jong tiener onlangs vir haar ma sê: “Ek mis vir sussie (wat universiteit toe is) want nou is daar niemand om mee te baklei nie, en dit is nie pret om met mamma te baklei nie want mamma baklei terug en mamma is gewoonlik reg.”

‘n Ander tiener moet van verskillende vulkane leer en onthou dit so: Lees voort “help daar is ‘n tiener in my huis”

tieners en selfliefde

Liefde vir die self kan nooit die belangrikste liefde van alle liefdes wees nie.

In haar boek maak Twenge die volgende stelling “the iGens, have made the self ‘our hometown'” (49) Die rede hiervoor is dat hulle van kleins af geleer is om hulle self eerste te plaas. Hulle is geleer dat dit vanselfsprekend is dat hulle goed behoort te voel oor hulleself en dat hulle enige droom kan najaag met die verwagting dat die droom sal realiseer.

Hierdie benadering het eintlik rampspoedige gevolge vir hierdie jong mense. Lees voort “tieners en selfliefde”

tieners en selfbeeld

Ek het my eerste pos as jeugleraar (toe waarskynlik jeugwerker) in La Belle gemeente in die Wes-Kaap gehad in die laaste drie jaar (1985-1987) van my sewe jaar op Universiteit en daarna het ek in my eerste gemeente met die jeug gewerk tot einde 1989  waarna ek vir 10 jaar uit die bediening is. In 1999 het ek weer deeltyds by die bediening betrokke geraak en in 2002 weer die verantwoordelikheid gekry vir die tieners in ons gemeente.

Een ding het ek dadelik ontdek en dit is dat daar oor ‘n tydperk van 10 jaar ‘n reuse kultuurskruif plaasgevind. Lees voort “tieners en selfbeeld”

Blog at WordPress.com.

Up ↑