SEERDER AS SEER KAN GENEES

Twee moeilike dae agter die rug.

In hierdie twee dae het iemand my seerder as seer gemaak, ‘n seer wat my baie diep geraak het.

Woensdagnag glad nie geslaap nie, verlede nag net tot drie uur geslaap. Drie-uur opgestaan en ek het geweet ek moet hierdie saak by en met my Vader gaan uitsorteer. Amper soos Jakob by die Jabok: Ek sal U nie los voordat U my seën nie.

Ek kom verduidelik toe vir die Vader wat alles gebeur het – asof Hy nie self daar was en weet wat alles gebeur het nie. Toe ek Hom klaar vertel het wat Hy in elk geval reeds geweet het, toe voel ek al klaar ‘n bietjie beter.

Soos gewoonlik is daar in my gebedstyd ‘n stukkie stilte. Baie kere is daar niks nie, maar so nou en dan kom ‘n gedagte by my op wat ek verder neem. Vanoggend was dit nie stil nie. Ek was nie eens lank stil nie, toe kom hierdie een lastige vragie by my op… “Hoekom reageer jy soos jy reageer?”

Want sien, dit het so gewerk. Die ding (Dit was regtig nie ‘n mooi ding nie.) het gebeur en ek het my mateloos vererg (fout). Toe die geleentheid verby is, het ek uitgestap sonder om iemand te groet (fout). Ek het huistoe gekom en hierdie seer vertroetel (fout) soos ‘n kind op kersdag ‘n splinternuwe geskenk troetel. Te lekker hierdie nuwe speelding wat ek gekry het.

Gister-oggend staan ek op. Ek dog ek sou hier kom skryf oor iets soos “ek wens ek het gevloek en gesuip en geslaan”. Gelukkig was daar nie tyd nie. Toe kry ek ‘n briljante plan: “Ek gaan wag, hierdie ou moet my vergifnis kom vra (fout).”Dit is mos die Christelike ding om te doen as jy iemand seer gemaak het – vra vergifnis.

Dit het nie gebeur nie – duur les geleer.

Laat gistermiddag breek die wal en ek kon dit nie meer hanteer nie. Ek kon nie meer funksioneer nie. Ek het myself nie verstaan nie. Renate het oor en oor vir my gesê dat ek mos weet dat dit nie waar is nie. Ek het gewonder hoekom niemand net kom praat en sê ons het gesien en … Op die ou end vermoed ek dit is omdat niemand sou dink dat ek my so daaraan sou steur nie.

Toe kom die tweede lastige vragie: “Wat van vergifnis?” My reaksie: “Ek sal vergewe as hy kom vra!” (Fout) Stilte… doodse stilte, lang stilte.

Volgende vraag: “Hoekom?”

Dit was nie maklik of lekker om by die antwoord uit te kom nie, want ek wou gehad het hy moet kom vra dat ek hom sal vergewe, dan sa hy net so seer hê as ek het, en as hy ook seer het sal my seer beter wees. (Fout – en stupid) Maar erger as dit, ek ontdek toe hierdie uiters hoogmoedige motief: As hy my om verskoning moet vra, dan sal ek sy meerdere wees, ek moet vergewe, hy moet vra… (Fout en liefdeloos)

” … en vergewe ons ons oortredings soos ons ook die vergewe wat teen ons oortree.”

Toe raak die vrae ‘n bietjie meer gemaklik: “Is dit wat jou so seer gemaak het waar?” (Ek het gekyk of Renate nie skielik in die vertrek ingestap het nie.) Ek het amper nie die moed gehad om te antwoord nie, maar ek moet eerlik wees met my Vader, want Hy vra nie ‘n vraag waarvan Hy nie die antwoord reeds ken nie: “Dit is nie waar nie.” En toe… “Nou wat is die probleem?”

Daar was net een antwoord: “Ek is die probleem.”

In die res van my gebedstyd het ek hierdie foute een vir een bely en my Vader se vergifnis aanvaar. Die laaste paar woorde van daardie gebed, “Here, ek vergewe hom omdat U my vergewe het. Ek vergewe hom selfs al sou hy nie om vergifnis vra nie.”

Die las wat ek gedra het, het ek daar in my studeerkamer gelos en gaan koffie maak, toe ek terugkom is dit weg.

Toe lees ek in Johannes 13 die gedeelte waarmee ek die laaste paar dae besig is. Dit gaan oor Jesus wat sy dissipels se voete was.

“Toe Hy by Simon Petrus kom, vra diè vir Hom: Here, gaan U my voete was?”

Vir my was dit asof die Here Jesus hierdie onvolmaakte mens se voete kom was het, maar op die ou end die hele mens gewas het. Die eintlike vers wat my toe tref is:

“Wat Ek doen, begryp jy nie nou nie, maar later sal jy dit verstaan.”

“My toekoms is in U hand, my Here en my God!”

Ek onthou ‘n prentjie wat ek op Universiteit in my studeerkamer opgeplak het. ‘n Prentjie van ‘n seuntjie wat half moedeloos op sy arms lê en vir my kyk. Onder die prentjie staan daar:

“Please be patient with me, God isn’t finished with me yet.”

Inderdaad…