EK GAAN WEER PROBEER

Die laaste paar maande was ‘n paar rowwe maande in my lewe.

As ek sê dat ek nie tyd gehad het om te “blog” nie, dan is dit regtig so. Aan die ander kant het “blog” die plek in geneem van my vroeë oggend tyd alleen met die Here. Ek het vir ‘n lang tyd baie redes aangevoer waarom ek die daaroor skuldig hoef te voel nie. Onder andere omdat ek in elk geval meeste van die tyd hier met die Bybel en gedagtes oor die Here besig was. Maar, dit was nie ‘n goeie rede nie, dit is net so goed om te sê ek preek Sondag en ek bid in die erediens en daarom het ek nie nodig om alleen met die Here te wees nie.

Ek het hierdie paar maande gebruik om my prioriteite in daardie opsig weer reg te kry. Ek het daagliks ‘n tyd vroeg in die oggend saam met die Here – behalwe die kere wat die nag te rof was. Ek is nie spyt nie, my persoonlike verhouding met die Here is die hoogste prioriteit in my lewe, ek wil die verhouding nie afskeep nie.

Die rede waarom dit ‘n bietjie rof gaan is omdat twee van die vier predikante binne die volgende 3 maande weggaan. Die een is op die aftree ouderdom en die ander een het besluit om met vervroegde pensioen te gaan. Nou is ons net twee leraars in ‘n redelike groot gemeente en dit vra baie ure en baie werk.

Waarom het ek vanoggend weer begin skryf?

Ek dink dit het daarmee te make dat ek gisteraand breekpunt bereik het.