KRAGKRISIS – DEEL VAN DIE OPLOSSING

So ver is ons hierdie week van beurtkrag gespaar. Ek verstaan dat die rede daarvoor is omdat die meeste van die myne nie gewerk het nie en dus minder krag gebruik het wat toe tot gevolg gehad het dat ons nie beurtkrag hoef te gehad het nie.

Twee dinge het my opgeval. Die een is die mens se wonderlike vermoë om aan te pas. Die eerste paar dae was die beurtkrag mateloos frustrerend. Binne ‘n week of twee het die meeste van ons begin om in ‘n sekere sin daarmee saam te leef en self voorbereid te lewe.

In my eie lewe speel die krag ‘n baie belangrike rol. Ek doen die meeste van my skryfwerk en voorbereiding op die rekenaar. Wanneer die krag in die middel van so ‘n voorbereiding afgaan, dan het ek in die begin gewoonlik ‘n groot klomp werk verloor of ek was gestrand.

‘N WAGTENDE PA OF ‘N SOEKENDE PA…

Ek lees by geleentheid die verhaal van ‘n pa en sy seun in die Amerikaanse Burgeroorlog. Die seun se naam was Jonathan en teen die vader se sin en wens het Jonathan een nag weggeloop en by die Noordelike magte aangesluit tydens die burgeroorlog. Daar het baie tyd verby gegaan sonder enige woord van Jonathan. Een nag het die pa ‘n droom gehad dat sy seun ernstig gewond is en dat hy die versorging van ‘n pa nodig het.

Die pa het sy plaas in die sorg van die werkers gelaat en uitgevind waar die soldate dalk mag wees. Met veel moeite het hy by die voorpunt van die linies uitgekom. Hy het die bevelvoerder gevra of hy dalk weet waar sy seun is. Die bevelvoerder het geantwoord dat daar vroeër die dag ‘n ernstig veldslag was en dat ‘n hele paar soldate gewond was. Sommige van die wat gewond is word reeds versorg, maar daar is ook ‘n groot groep wat nog steeds op die slagveld lê en wag om versorg word te word. Die bevelvoerder het toe aan die pa toestemming gegee om te kyk of hy sy seun kan opspoor.

‘N DAG VOL LIG EN WAARHEID

“Dit is nou die boodskap wat ons by Hom gehoor het en aan julle verkondig: God is lig, en daar is geen duisternis in Hom nie.” (1 Joh 1:5)

Die mens se karakter word in ‘n baie groot mate bepaal deur die karakter van die God wat hy aanbid. God is lig.

Om te sê God is lig wil ons aandag vestig op:

(i) God se grootsheid en heerlikheid.

(ii) God is self-openbarend. Lig kan nie weggesteek word nie. God wil dat ons Hom sal ken en raaksien.

(iii) God is alles wat rein en heilig is.

(iv) God is die een wat die pad aandui wanneer dit donker is.

(v) God ken alles en God weet alles, daar is niks wat weggesteek kan word in die teenwoordigheid van God nie. In sy teenwoordigheid kom ons eie onvolmaakthede na vore.

In Hom is daar geen duisternis nie:

BYBELLEESPROGRAM

In ons Bybelleesprogram lees ons hierdie week gedeeltes wat Sondagaand in die tieners se kleingroepe aan die orde gaan wees.

Maandag: Genesis 1:27 en Genesis 3:17-19

Dinsdag: 1 Johannes 1:5-10

Woensdag: 1 Petrus 1:17-21

Donderdag: Galasiëers 2:15-21

Vrydag: 1 Petrus 2:11-17

Saterdag: Psalm 51:1-21

Sondag: Romeine 3:21-31

SURPRISED BY HOPE

Scott McKnight is doing a series on N.T. Wright, Surprised by Hope::Rethinking Heaven, the Resurrection, and the Mission of the Church. Scott is of the opinion that this book may well be one of Tom’s most significant books ever.

According to Scott, Tom has written the best book we have on the resurrection (Resurrection of the Son of God) and one of the highlights of the book is its exploration of a theology of resurrection instead of just focusing on proving the resurrection.

Follow this link to The Jesus Creed and either join the stimulating discussion or just read how people think and reason on this issue.

Scott McKnight will be visting South Africa in the first two weeks of May 2008.

(I wrote this in English as I expect Scott to follow the pingback to see what I have written in this regard.)

STUKKENDE MENSE IN ‘N STUKKENDE WÊRELD

Ons sou eerder nie oor die stukkende werklikheid waarin ons lewe wou praat nie, of as ons oor die stukkende werklikheid moet praat, kom ons praat oor die honger en die lyding en die swaarkry en die pyn en die armoede en al daardie dinge. Die stukkend-wees buite onsself. Ons sou onsself nie as stukkend wou reken nie.

Die woord waarmee die Bybel hierdie stukkend wees beskryf is ook ‘n woord wat eerder vermy word: Sonde. Moenie oor sonde praat nie. Moenie op sonde fokus nie. Moenie sondebewus lewe nie. Maar tog, mens worstel elke dag met hierdie gebroke werklikheid.

Ek het gisteraand twee baie lang gesprekke met twee tieners gehad. Die tieners het altwee die gesprekke geinisieer – hulle wou met my oor die dinge praat. Beide het in die slaggat van drank, dwelms, seks ens. getrap. Vir die duur van die gesprek wou die tieners net oor hulle eie gebrokenheid praat. Nie een van hulle se ouers weet nie. Meeste van hulle vriende weet. Hulle weet – ek is stukkend.

OOR TWYFEL

Brian McClaren skryf:

“When committed Christians want to talk about their doubts with me, I tell them this first: doubt is not always bad. In fact, sometimes doubt is absolutely essential. Doubt is like pain: it tells us that something nearby or within us is dangerous. It calls for some attention and action.”

“Doubt is not always a virtue, however. There is a dark doubt, an exaggerated and self-destructive doubt that leads to despair, depression, and spiritual self-sabotage.

“Out of control, it becomes unbelief, a hard heart, an arrogant or defeatist cynicism. But healthy doubt can serve as a Geiger counter that detects error.

TWEE DINGE

Twee dinge het gebeur.

Ek moes gister vir ‘n paar ure langs my pa sit en sy hand vashou. Ek was op ‘n stadium seker dat hy dit nie gaan maak nie. Twee keer het hy diep asemgehaal en elke keer het ek gedink – hierdie keer is dit die laaste keer. Skielik het ek gewonder: Sê nou daar is nie ‘n opstanding nie. Sê nou Jesus het nie uit die dood opgestaan nie. Wat dan? Gelukkig lewe hy vandag nog en lyk hy baie beter. Maar as die opstanding nie waar is nie…

In my voorbereiding vir vandag is dit deel van my boodskap aan die gemeente dat hulle nie moet ophou getuies wees nie en dat hulle met hart en siel getrou met bly aan die Here. Ek ek het besef dat ek nie dit vir die gemeente kan sê as ek self nie getrou kan bly nie. Ek sal terug wees, maar ‘n paar dinge gaan verander. Ek gaan heel eerste ‘n paar poste skryf oor wat hoe ek oor die opstanding voel en dink. Want, ek glo dat Jesus Christus gesterwe het en begrawe is en op die derde dag het dieselfde Jesus met ‘n verheerlikte liggaam opgestaan. Ek glo in die liggaamlike opstanding van Christus. As Christus nie opgestaan het nie, dan is ons die beklaenswaardigste van alle mense.

Hier skryf ‘n twyfelaar wat glo.  Ek is oor baie dinge onseker, maar dit beteken nie dat ek nie weet wat ek glo nie. Ek twyfel meet kere as wat ek glo, maar dit beteken nie dat die Hemelse my uit sy hand laat val nie. Ek verstaan minder  dinge as wat ek nie verstaan nie. Ek waarskynlik sal ek oor ‘n tyd oor die dinge wat ek dink ek verstaan bietjie anders dink. Maar dit beteken nie dat die dinge wat ek nou dink ek verstaan verkeerd is net omdat iemand anders dit anders verstaan nie.

‘N GELOOF VIR ONS TYD

Hierdie is nie my eie nie. Ek sal op ‘n stadium erkenning gee aan die skrywer, maar nou is nie die regte tyd nie. Ek sou graag wou hoor wat julle hiervan dink.

Baie gelowiges is beangs oor nuwerwetse filosofiese tendense. Hulle is bedreig deur die oop en vernuwende denke wat skynbaar die ou gevestigde geloofsuitgangspunte ondergrawe. Hulle is bekommerd oor teoloë wat skynbaar nie meer met stellige sekerheid uitsprake oor reg en verkeerd kan of wil maak nie.

Hoe kan mens aanhou glo as dinge soos die uniekheid van die Christelike geloof en die suiwerheid van die kerk ondermyn word deur voorste teologiese denkers? En wat gaan van ons geloof word as die kerk wat die geloofsisteem staande moet hou, blykbaar te lamsakkig is om dissipline in eie geledere toe te pas?

‘N LIEFDE WAT GEEN MENS VERDIEN NIE

Dit gebeur meer kere as wat ek graag wil erken dat ek ongehoorsaam is. Ek doen iets wat ek baie goed weet die Here nie wil hê dat ek moet doen nie, of ek doen nie iets nie wat ek weet die Here graag sou wou gehad het dat ek moet doen. Wanneer ek ongehoorsaam was, is my verhouding met God nie wat dit moet wees nie. Nie omdat ek bang is dat Hy my gaan straf nie, maar omdat ek begin het om te verstaan hoe baie lief Hy my het, en ek graag met dieselfde tipe van liefde teenoor Hom wil leef.